Αυτό το blog είναι μιά ελάχιστη προσφορά και μιά πράξη ευγνωμοσύνης προς μιά μεγάλη τραγουδίστρια που ξεχάστηκε. Πιστεύω πως η Ρίτα Αμπατζή και η Ρόζα Εσκενάζι θά΄πρεπε να τιμούνται όπως τιμούνται η Edith Piaf στη Γαλλία, η Um Kalsum στην Αίγυπτο, η Billie Holiday στις ΗΠΑ. Αυτές οι δυό οι δικές μας, δεν ήταν Μεγάλες Κυρίες και άλλες αηδίες... Ήταν δυό λαϊκά αηδόνια με φωνές που, ούτε στον ύπνο τους δε θα μπορούσαν οι κατοπινότερες να πλησιάσουν...
3 σχόλια:
καλως σας βρηκαμε
τυχαία μπηκα σ' αυτο το blog και κατάληξα εδω και δυο ωρες να αφησω τη δουλεια μου και να διαβαζω για τη Ριτα Αμπατζη και το Νουρο, που ουτε τους εχω ακουσει ποτέ μου.
Κυριολεκτικα αυτη τη στιγμη καταβροχθιζω τα παντα σε ολα τα blogs σου
Μπραβο σου
Σκεφτομαι να πεταχτω και στο Metropolis μηπως και βρω κανενα ξεχασμενο CD
Από τη Σμυρνη ηταν οι παππούδες μου
Efharistw poly. Sou afierwthike tragoudi sto www.elkibra-Ritaabadzi
Kostas
Καλησπέρα.
Τι ωραία και πρωτότυπη ιδέα αυτός ο φόρος τιμής!
Αλλά τη Ρίτα και τη Ρόζα δεν τις έχει φάει η μαρμάγκα της λήθης. Μπορεί να μη στέκουν στο βάθρο τς Πιάφ ή της Ουμ Καλσούμ, αλλά το κοινό τους το έχουν. Μικρό, αλλά σταθερό.
Αν έχεις λογαριασμό γιουτιουμπ είναι καλύτερα να φτιάχνεις βιντεάκια, που μένουν, παρά να αναρτάς μπ3 σε σελίδες που κάποια στιγμή αυτοκαταργούνται.
Καλή συνέχεια.
Ένας φαν της... Παπαγκίκα!
Δημοσίευση σχολίου